– znacznego stopnia asymetria twarzy
– zbyt szybka utrata zębów mlecznych
– niesymetryczne wyrzynanie się zębów stałych
– bardzo wystające zęby przednie górne
– odwrotne zachodzenie zębów przednich lub bocznych (zęby górne „do środka” od dolnych)
– bardzo wystająca lub cofnięta bródka
– szpara pionowa między zębami górnymi i dolnymi (często przy ssaniu palca lub wpychaniu języka między zęby)
Celem leczenia ortodontycznego jest osiągniecie nie tylko prawidłowych stosunków zgryzowych, ale również poprawienie estetyki uśmiechu i wyglądu dolnego piętra twarzy. Jest to szczególnie ważne zwłaszcza w dzisiejszych czasach, kiedy wygląd jest ważnym atrybutem w życiu zawodowym i osobistym. Ponadto po wyprostowaniu zębów łatwiej jest je prawidłowo czyścić, co zmniejsza ryzyko powstawania próchnicy, czy osadzania się kamienia nazębnego.
Leczenie ortodontyczne może być przeprowadzone w każdym wieku, ale to lekarz ortodonta wybiera najbardziej optymalny czas rozpoczęcia leczenia, uwarunkowany rodzajem wady zgryzu. Najczęściej leczenie prowadzone jest około 10-13 roku życia, ale na pierwszą wizytę można się zgłosić już z 5-6 latkiem, aby porównać jego zgryz z normą odpowiednią dla dziecka w tym wieku i ocenić czy rozwój zębów i kości przebiega w sposób prawidłowy. Czasami zalecenie w tym wieku ćwiczeń mięśniowych czy zastosowanie prostych aparatów może poprawić lub całkowicie wyrównać nieprawidłowości.
Złożone są z zaczepów (zamki, pierścienie) przyklejanych na zęby za pomocą specjalnych klejów. W zaczepy te wkładany jest drut, który jest źródłem siły przesuwającej zęby. Druty są zbudowane z różnych materiałów, mają różne kształty i grubość i dlatego w trakcie leczenia następuje ich wymiana na kolejne w miarę postępów w leczeniu. Leczenie aparatem stałym ma tę przewagę, że pacjent nie może go sam zdjąć, a zatem siła działająca na zęby jest ciągła. Na ogół leczenie aparatami stałymi przy regularnych wizytach trwa około 2 lat, ale są oczywiści wady wymagające dłuższego czasu leczenia lub współpracy ze specjalistami innych dziedzin stomatologii. Po okresie aktywnego leczenia konieczna jest faza retencyjna polegająca na noszeniu płytek akrylowych. Wbrew pozorom i powszechnym opiniom jest ona również bardzo ważna, jeśli chcemy aby efekt był trwały.
Są to aparaty wykonane z tworzywa akrylowego w różnych kolorach, które pacjent może sam sobie zakładać i wyjmować. Dodatkowo aparaty te są wyposażone w elementy wykonane z drutu – łuki, klamry, sprężyny a także mogą mieć wbudowane śruby. Służą one do utrzymania aparatu w jamie ustnej oraz do wywierania sił przesuwających zęby. Wadą tych aparatów jest uzależnienie od współpracy z pacjentem i brak możliwości uzyskania każdego pożądanego ruchu zęba. Leczenie aparatem zdejmowanym może trwać różnie długo w zależności od rodzaju wady i od współpracy pacjenta.
Podczas pierwszej wizyty przeprowadzany jest dokładny wywiad z pacjentem uwzględniający przyczyny zgłoszenia się do ortodonty, oczekiwania pacjenta i chęć współpracy. Następnie ortodonta ocenia warunki zgryzowe oraz rysy twarzy pacjenta i stwierdza czy istnieje potrzeba leczenia oraz jakie jest ryzyko pogorszenia wady, jeśli leczenie nie zostanie podjęte. Jeśli pacjent wyraża wstępnie chęć leczenia ortodontycznego robione są wyciski i fotografie twarzy i zgryzu a pacjent kierowany jest na dodatkowe zdjęcia rentgenowskie.
Celem drugiej wizyty jest przedstawienie indywidualnego planu leczenia, uwzględniającego najbardziej optymalny termin rozpoczęcia, przebieg i przewidywany czas trwania leczenia. Jeśli pacjent zdecyduje się ostatecznie na podjęcie leczenia musi pamiętać również o wyleczeniu wszystkich zębów, usunięciu kamienia oraz ich polakierowaniu (przy aparacie stałym odstęp pomiędzy lakierowaniem i przyklejaniem zamków powinien wynosić min.6 tygodni). Nie powinno być także oznak stanu zapalnego dziąseł.
Na tej wizycie następuje oddanie pacjentowi aparatu zdejmowanego lub założenie aparatu stałego. Następnie przedstawiane są pacjentowi wszelkie wskazania i konieczne porady.
Wizyty kontrolne odbywają się z różną częstotliwością w zależności od zastosowanej metody leczenia, najczęściej w schemacie:
– aparaty zdejmowane co 6-8 tygodni
– aparaty stałe co 4-5 tygodni
